مجله “تایم ” در گزارشی در خصوص استفاده شبکه های اجتماعی از اطلاعات شخصی کاربران می نویسد: امروزه تصوری غلط در میان کاربران سایت هایی همچون توئیتر و فیسبوک رایج شده است و این افراد گمان می کنند که دو سایت مزبور از اطلاعات شخصی آنها حفاظت می کند.
* فیس بوک دوست کاربران نیست
پیش از این تصور میشد که توئیتر موظف است تنها در صورت درخواست دادگاه، اطلاعات شخصی اعضاء را به محاکم قانونی تسلیم کند. ولی امروز خبر جالب تری باعث تعجب و وحشت شما خواهد شد. حتی اینکه شما یک مطلب را با عبارت friends only به گونه ای علامت گذاری کنید که تنها دوستان شما بتوانند آن را ببینند، می تواند مدرکی علیه شما در دادگاهی باشد که براحتی اطلاعات شخصی شما را از فیس بوک درخواست کند. اگر می خواهید این مطلب برای شما راحت تر حلاجی شود کافی است چند بار با خودتان بگوئید: “فیس بوک یک دوست نیست، یک تجارت است “.
* قوانین تازه تصویب شده نیز مدیران فیس بوک را ملزم می کند که رمز عبوران کاربران را به محاکم قضایی تسلیم کنند
در حال حاضر محاکم قضایی در شرف اعمال قوانین نظارتی بر فعالیت ها و حتی کامنت های اینترنتی هستند و معمولاً از هر ?? شرکت اینترنتی، ? شرکت برای افشای اطلاعات شخصی شما با بازرپرسان قضایی همکاری می کنند. برخی از قوانین تازه تصویب شده نیز مدیران فیس بوک را ملزم می کند که رمز عبوران کاربران را به محاکم قضایی تسلیم کنند، این یعنی شما در حقیقت مطالب خود را درون فیس بوک آپلود نمی کنید، بلکه صفحه فیس بوکی خود را در محدوده نظام حقوقی آمریکا به روزرسانی کرده اید.
* شبکه های اجتماعی اطلاعات شخصی را برای نشان دادن آگهی های تبلیغاتی خود می خواهند، یعنی برای کسب کار
البته وقتی درباره فیس بوک می نویسیم، در حقیقت منظورمان تمامی سایتهای اجتماعی از قبیل “توئیتر “، “لینکدن ” ، “فوراسکوئر ” و تمامی سایت های اجتماعی است که ما به غلط می پنداریم خوبی ما را می خواهند. تصورات ما بر مبنای غلطی پایه ریزی شده است. این سایت ها به هیچ وجه درپی منافع شهروندان نیستند، این سایت ها تنها یک ابزار کسب و کار برای مدیران خود هستند.
پس نباید این سایت ها را غولی سزاوار لعن و نفرین بدانیم، مسأله بسیار ساده است، این سایت ها اطلاعات شخصی ما را برای نشان دادن آگهی های تبلیغاتی خود می خواهند، یعنی برای کسب و کار.
* ناتوانی کاربران در جلوگیری از سوء استفاده مدیران فیس بوک و شبکه های اجتماعی
مشکل اصلی کاربران امروزی اینترنت آن است که نمی توانند بین این حقایق و توقعات مشتری مدارانه خود رابطه برقرار کنند. بشر امروزی عادت کرده است که عواقب ناشی از کوتاهی های خود را به گردن شرکت ها بیندازد. مثلاً اگر ما زیاد سیگار می کشیم این تقصیر کارخانه های تولیدکننده سیگار است. اگر ما بیش از حد چاق شده ایم تقصیر فروشندگان غذاهای حاضری است. ولی اگر سایت های اجتماعی از اطلاعات شخصی شما سوء استفاده می کنند، این دیگر تقصیر شما نیست.