خسته نباشی «آقا» این همه سال که رهبری کردی ما را. بعد از امام، شما رهبر ما بودی در طوفان فتنه ها، و با شما از پس هر انحرافی، به ساحل امن رسیدیم. برای ما که روزی جماران شده بود نماینده جمکران، حالا مامن و ماوی حسینیه امام خمینی است. ما سالهاست که «غزل انتظار» را فقط در «بیت رهبری» می سراییم. خانه شما خیمه ماست.

ما راحتیم روی این زیلوهای ساده. ما به نام «علی» می نازیم. «خسته نباشید»، کمترین چیزی است که می توانیم به شما بگوییم. پس، خسته نباشی «آقا». دشمن دوست داشت در چنین روزهایی فقط سالگرد عزای ما را ببیند، اما شما نگذاشتی. شما دلیل رفتن امام، با روحی شاد و ضمیری امیدوار بودی. انگار خمینی مطمئن بود از آینده. انگار خمینی می دانست که خوب، خوب خوب از پس هر فتنه ای برمی آیی. انگار با وجود شما روح خدا دلش قرص بود. الحق که خمینی، روح خدا بود که می گفت: «من در خامنه ای لیاقت رهبری می بینم». کاش «آقا»! شما هم راضی باشی از ما و در ما لیاقت سربازی ببینی. کاش از ما از صمیم قلب راضی باشی، نه فقط در برابر دشمن. باورم هست اگر شما از ما راضی نباشی، نه خمینی ما را خواهد بخشید و نه شهدا. هر جا هر فتنه ای هست، هر زخم زبانی هست، هر شلاق روزگاری هست، هر تازیانه ستمی هست، ما دل مان فقط به شما خوش است و آن دست جانباز شما که بر سر ماست و بوی «کف العباس» می دهد. آیا شما هم دلتان از ما راضی است؟ این روزها 22 سال است که شما رهبر مایی. این روزها 22 سال است که دشمن فهمیده که خامنه ای، خمینی دیگر است. به شکرانه این، به سپاس «این همانی» کاش ما سرباز خوبی باشیم برای شما. «آقا» جان! نگاه می کنم به نامت و می بینم چه زیباست «خامنه ای»، سرشار از همان حروف «خمینی» است، گیرم با یک «آه» بیشتر، با «این عمار». نگاه می کنم به مرامت و به همین «چفیه» که همراه همیشگی شماست، تا مبادا فراموش کنیم فکه و والفجر مقدماتی را. خرمشهر و بیت المقدس را، اما می دانی! چفیه خیلی به شما می آید؛ شما که علمداری، فرمانده کل قوایی. هر جا کم می آوریم، همین که می بینیم شما رهبر مایی، آرام می شویم. حکایت شما به ما، حکایت خمینی است به پدران ما. فرقی نمی کند. اصلا فرقی نمی کند. دشمن می خواست بعد از امام، خمینی را در همان جماران نگه دارد و شما نگذاشتی و گفتی که «این انقلاب بی نام خمینی در هیچ کجای جهان شناخته شده نیست». حالا اما دشمن فهمیده است که بی نام شما هم انقلاب خمینی در هیچ کجای جهان شناخته شده نیست. در مظلومیت شما همین بس که ما مدافع شماییم، اما در بزرگی ما همین بس که خامنه ای رهبر ماست. با این همه در اقتدار شما همین بس که این روزها سران اسرائیل وقت ندارند سرشان را از شدت درد منطقه به دیوار بکوبند. اینکه شما می گویی، جمهوری اسلامی دارد در جهان می درخشد، محصول 22 سال رهبری خود هم هست. شما که علم خمینی را به دوش کشیدی. سر سالم از کدام فتنه بیرون می آوردیم و کدام 9 دی را می توانستیم «یوم الله» کنیم، اگر شما «آقا»ی ما نبودی؟... اصلا چه خوب که به شما می گوییم «آقا». در این «آقا»، هم «ولی فقیه» هست و هم «امام» و هم «رهبر» و هم «مقتدا» و هم «جانشین خمینی» و هم «آخرین سفیر یوسف زهرا». در بزرگی ما همین بس که شما «آقا»ی مایی. وقتی که «خورشید» نیست، مگر می شود «ماه» را مدح نکرد؟ مگر می شود ستاره نبود؟ مگر می شود از شما سخن نگفت؟ مگر شهدا توانستند جز امام، حرفی در وصیت نامه شان بزنند؟ کدام مسئول اندازه شما به خانواده شهدا سر زده است؛ بگوید! کدام یک از این حضرات به دیدار خانواده شهیدان جنیدی رفتند؛ بگویند! ما که هزار دلیل داریم عاشق شما باشیم، اما گفت: «به رغم مدعیانی که منع عشق کنند، جمال چهره تو حجت موجه ماست». «آقا»! گاهی برای ما از «جمال چهره حجت» بگو، اگر شما «فرمانده کل قوا» هستی، ما به این «سربازی» پز می دهیم. اگر شما از حماسه 40 میلیون رای ما در برابر جریان منحرف فتنه 88 دفاع کردی، ما افتخار می کنیم حافظ جمهوریت نظام، خامنه ای است. اگر شما از رای اکثریت دفاع کردی، ما افتخار می کنیم که تنفیذ رای ما به دستان شما بود، و اعتراف می کنیم و الا طاغوت بود. اگر شما از خدمات مسئولین دفاع می کنید، ما افتخار می کنیم که ملاک، کار است، نه اشخاص. اگر شما مراقب فتنه جریانات مختلف انحرافی هستید، ما افتخار می کنیم که ضامن اسلامیت نظام شما هستید. اگر محبوب ترین فرد نزد جهان عرب، دست بوس شماست، ما افتخار می کنیم که خامنه ای رهبر ماست. اگر دشمن در فتنه 88 این همه هزینه کرد و هیچ غلطی هم نتوانست بکند، ما از چشم شما می بینیم. اگر ملت های منطقه، حکام آمریکایی را سرنگون می کنند، ما پز می دهیم که دشمن، این همه را از چشم انقلاب اسلامی ای می بیند، که علمدارش شمایی. ما افتخار می کنیم که با رهبری شما، نه فقط خمینی در جماران محصور نشد، که منطقه دارد به همان راه می رود که نیمه خرداد سال 42 امام رفت. ما افتخار می کنیم که بعد از رفتن مبارک از مصر، گذرگاه رفح باز می شود و افتخار می کنیم که شما قبلا گفته بودی که مقاومت، حتما نتیجه می دهد. شما برای ما ملاک راهی. مسیر خوبی ها را بعد از امام، شما اجازه ندادی که به بن بست برسد. ارزش ها را شما احیا کردی. انحراف از اصول و ارزش ها هم عارضه و زانده ای است که محصول عمل نکردن به نسخه ولی فقیه است. زمان امام، کسانی که از خط امام فاصله گرفتند، منحرف شدند و امروز هم سران فتنه لابد جریان انحرافی اند که معلم هر جریانی انحرافی اند! شما در پیام 8 ماده ای، به ما نشان دادی که دفاع از جمهوری اسلامی، منافاتی با نقد اشرافی گری و ثروت اندوزی ندارد، بلکه لازمه آن است. ما بعد از شما منتقد کیسه دوزی ها شدیم. نماد عدالت محوری ما شمایی. شما در برابر قانون داماتو ایستادی. اینکه تحریم و تهدید دشمن، ما را و مسئولین ما را نترساند، درسی بود که ما از شما یاد گرفتیم. نماد استکبار ستیزی ما شمایی. اینکه می گویم «شما»، یعنی هم خمینی، هم خامنه ای. یعنی ولایت فقیه، نه یک کلمه کم، و نه یک کلمه زیاد. لباس خوبی ها برازنده قامت ولی فقیه است. اگر احیای آرمان های امام در ابتدای انقلاب اسلامی، کار لازمی است، این کار و این ابتکار، توسط شما صورت گرفت، بعد از ارتحال امام. ما خوبی و بدی دولت ها، بلکه همه مسئولین را به اوامر شما می سنجیم. ما از 22 سال رهبری شما سخن می گوییم، نه چند سال دولتمردی این و آن. ما از 32 سال رهبری ولی فقیه سخن می گوییم و از یک کل واحد حرف می زنیم. برای ما محسنات هر دولتی، ذیل عنوان مقدس «جمهوری اسلامی» تعریف می شود. ما در درجه اول مدافع اصل ولایت فقیه هستیم و مسئولین را زیر مجموعه حکومت می دانیم. اگر جمهوری اسلامی متکی به رأی مردم است، ما مردم هم متکی به جمهوری اسلامی هستیم، نه دولت های برآمده از نظام، که هم می تواند بنی صدر باشد و هم می تواند رجایی. ما نه سوم تیری هستیم و نه دوم خردادی. ما به دولت ها رأی می دهیم، اما بیعت مان با روز رای دادن مان به فلان و بهمان دولت نیست. بیعت ما با اصل حکومت است، که ما «بهمن پنجاه و هفتی» هستیم. ما به عشق خمینی، به رجایی رأی دادیم، اما به عشق خمینی رأی مان را از بنی صدر پس گرفتیم. ما حتی شهید رجایی را هم پرچمدار ساده زیستی و عدالت محوری و استکبار ستیزی و دفاع از قشر ضعیف و کار مضاعف نمی دانیم. پرچمدار خمینی بود و ما چون این شهید والامقام را در این راه استوار می دیدیم، به او رای دادیم. استوار بودن یا نبودن در یک راه، فرق می کند با علمداری و رهبری و پرچمداری. رأی ما به هر نامزدی، زیر مجموعه بیعت ما با ولی فقیه است. هر رأی از آن 40 میلیون در روز 22 خرداد - تأکید می کنم 40 میلیون- پس انداز اصل ولایت فقیه است، نه دولت هایی که می آیند و می روند. ما دولت هایی که می آیند و می روند را، اگر خوب کار کنند، می گوییم خدمت گزار، اگر عدالت محوری کنند، می گوییم مردمی، اگر شبانه روز کار کنند، می گوییم خادم ملت، اگر مرزبندی شان با دشمن معاند بیشتر از دوست مخالف باشد و روحیه استکبارستیزی داشته باشند، از ایشان حمایت می کنیم، اما این دلیل نمی شود که پرچمدار فضیلت ها بخوانیم شان. مگر با سقوط بنی صدر که به اسم عناوین مقدس از مردم رأی گرفت، ارزش های انقلاب اسلامی سقوط کرد؟ آن روز که امام از منتظری تعریف می کرد، ما گوش به فرمان امام بودیم، آن روز هم که ایشان را نقد کرد، ما باز مطیع امر رهبر بودیم. کسانی که امروز «دیدید گفتیم» می گویند، غلط نکرده باشم، حسودی می کنند که چرا ما مطیع امر رهبریم، و نه ایشان! خب هر کسی لیاقت رهبری ندارد. طعنه زنندگان، رتبه اول مردودی اند، و جریان انحرافی ابتدای آن مسیری است که ایشان در سال 88 آن را تا انتها رفتند و البته به همین دلیل سیلی محکمی از ملت خوردند و با «دیدید گفتیم» هم صد البته پاک نمی شود جای این سیلی. القصه! مگر حتی با شهادت رجایی، علم دفاع از ارزش ها بر زمین افتاد؟ ما به خاطر بیعت مان با ولایت به احمدی نژاد رأی دادیم و به خاطر همین بیعت از جریان انحرافی فتنه 88 و هر جریان انحرافی دیگری من جمله سران فتنه انتقاد می کنیم. جای پشیمانی از چه چیزی است؟! اگر سفرهای استانی خوب است، قبل از دولت مستقر، این امام بود که همیشه هوای پابرهنه ها را داشت و این «آقا» بود که خودشان به استان های دیگر می رفتند و از نزدیک پای درد دل مردم همه جای کشور می نشستند. اگر کار شبانه روز خوب است، نماد این کار ولی فقیه است که ایام عید سال گذشته از حال و روز صنعت کشور، از نزدیک مطلع می شوند و عید امسال هم به عسلویه می روند. اگر اصولگرایی خوب است، این رهبر انقلاب است که همیشه روی اصول تأکید داشتند و این تذکر را همه دولت ها داده بودند و می دهند. اگر اصلاح طلبی خوب است، پرچمدار اصلاحات، اصل نظام جمهوری اسلامی است که همیشه با «نو شدن» و «به روز شدن» - به معنای درست- تأکید داشته اند. اگر سازندگی خوب است، ساختن کشور را نظام به دولت سازندگی یاد داد، نه بالعکس. اگر ایستادگی در برابر دشمن خوب است، دولت مستقر این مهم را مدیون جمهوری اسلامی است که 32 سال در برابر دشمن محکم تر از کوه ایستاده است. اگر عدالت محوری خوب است، وقت پیام 8 ماده ای اصولاً دولت فعلی سرکار نبود. روزگاری در لبنان، هم از خاتمی استقبال خوبی شد و هم از احمدی نژاد، چرا که از نظر خوبان منطقه، اصولاً رئیس جمهور، نماینده جمهوری اسلامی و سرباز ولی فقیه است و دقیقاً از همین روست که وقتی خاتمی نمکدان شکنی می کند و یکی از سران فتنه می شود، باز هم حزب الله لبنان از نماینده جمهوری اسلامی به گرمی مضاعف استقبال می کند، چرا که در جمهوری اسلامی، پرچم ارزش ها اصولاً دست ولی فقیه است. دست این و آن نیست که با افتادن شان، علم و کرسی و لوح و قلم بر زمین افتاد.
¤¤¤
سخن کوتاه کنم: خسته نباشی «آقا» که علمدار انقلابی.

حسین قدیانی روزنامه کیهان