انتظار
از غــــم دوست در این میکده فــــریاد کشم
داد رس نیست کـه در هجر رخش داد کشم
داد و بیــــداد که در محفل ، مــــا رندى نیست
کــــه بــــرش شکوه بــرم ،داد ز بیداد کشم
شادیــــم داد، غمم داد و جفـــــــــا داد و وفا
بــا صفـــا مـــنّت آن را کـه به من داد، کشم
عـــــاشقم، عــــاشق روى تو، نه چیز دگرى
بــــار هجــــــران و وصالت به دل شاد کشم
در غمت اى گل وحشىِ من اى خسرو من
جــــور مجنــــون ببـــــرم، تیشه فرهاد کشم
مُـــــردم از زنـــدگىِ بى تو - که با من هستى
طــــرفه ســرّى است که باید برِ استاد کشم
سالهــــا مـــــى گــــــذرد، حادثه ها مى آید
انتظـــــار فـــــــرج از نیمـــــه خــــــرداد کشم