آقا سید حسین

گرچه ازدست دادن یاران وعزیزان بسی جانکاه و غم افزاست ولی آنگاه که رعنا جوانی  حیران به دنبال نوایی ره می جوید که سالهاست در عرصه زمان گسترانیده شده وتورا به کاروانی وصل می کند که درزمینی آکنده از عشق و شور و ایمان وآزادگی ره می پوید وبا شیدایی ندای لبیک به امام زمان خویش را پاسخ گفته و خود در خیل عاشوراییان زمان قرار می گیرد و شادمانه رقصی باشکوه در برابر مرگ را به زیبایی و چابکی سرداده و سربلند به لقای پروردگار خویش می شتابد، سر بر آستان جانان می سایی و شکر می گویی که اسماعیل تورا به سربداری پذیرفت و از الطاف او به بزرگی یاد می کنی که نعمت زیستن در فضای عطرآگین جهاد و   شهادت را روزی تو فرمود.

آری   پاسخ به ندای هل من ناصر کاروان سرخ شهادت و وداع جانانه با دنیای هزار رنگ ،هزارافسون که هر از گاه درآغوش دنیا دوستی به عیش می گذراند،   با تمام مظاهر جلال و جبروتش و جهیدن به آغوش یگانه محبوب دوسرا ونزد  رب منان جای گرفتن، مردان مردی را می طلبد که در ره صدق پایمردی برگزینند  تا آنکه قهقهه مستانه وصل سردهند. تو نیز  به پاداش صبر بر مصیبت جدایی ازفرزند برخوان گسترده الهی میهمان سید محمد شده ای و بر ما  باز ماندگان  ازطریق وصل می نگری .یادت را گرامی می داریم و به روان پاک فرزند شهیدت درور می فرستیم.

«تقدیم به روح بلند شهید سید محمد تقی زاده و پدر گرانقدرش سید حسین به امید نگاهی و شفاعتی به وقت ورود.»

تصویر تزیینی است.