محسن سلیمانی فاخر منتقد سینما و روزنامه نگار  به خبرگزاری هنر ایران «آرت نا»نوشت:

اتفاق ، اتفاق خوبی نیست، خبر کوتاه و آنی؛ خانه سینما منحل شد. از هر دو صاحب حق بگذریم قدری جدی تر و فراتر از قربانی دادن های سیاسی نگاه کنیم. در آستانه جشنواره فیلم فجر - جشنواره ای که عنوان بین المللی را به یدک می کشد - این اختلافات با هر بهانه و هدفی آب در آسیاب دشمن ریختن است و سوژه دادن به رسانه هایی است که در شکار و مترصد طعمه های چرب و نرم تفرقه هستند. 

اتفاقی که باعث شد شبکه های« بی بی سی» و «وآ» و... از این آب گل آلبود ماهی خود را صید کنند، و آبرویی را که این سینما در سال های سال با خون دل خوردن انبوهی از هنرمندان این مرز و بوم به دست آورده بودند به راحتی به ناکجا آباد بکشیم.
آیا نمی شد این قد علم کردن ها پس از اختتامیه جشنواره فجر اجرا می شد، آیا نمی شد خیلی آرام تر همراه با پادرمیانی و شاهد گرفتن قانون این موضوع فیصله می گرفت. 
 آیا در آستانه یک رویداد بین المللی و در آستانه دهه فجر - که باید نشان از مودت و دوستی در کشور برای رسانه های  خارجی باشد- با کمی سعه صدر، گذر می کردیم  و ساختار سینمای کشور است را قربانی این کش و قوس های حاشیه ای نمی کردیم. 
مگر این نیست  که هرچه نهادهای سینمایی به سمت کارهای حزبی بروند ، منافع کلان سینما تهدید می شود.
اصولا هر انسان و هر سینماگری  منش سیاسی دارد و این اجتناب ناپذیر است، اشکالی ندارد سینماگر سیاسی باشد اما رفتار حزبی، آن هم در قالب صنفی و یا حتی مدیریت دولتی همین می شود که شد.
سینمایی که با مشکلات اقتصادی و سیاست گذاری ها دست به گریبان است  نباید با منش ها و رویکرها ی خوخواهانه  وارد تشکیلات جناحی شود. هر که مقصر است باید به قانون تمکین کند .
نگذارید سینما قربانی کنش و واکنش های سیاسی شود. اگر خواسته ای هم هست به جای طرح در دادگاه باید با ریش سفیدی بزرگان سینمای کشور حل و فصل شود و مناسبات قانونی میان وزارت ارشاد ، شورای فرهنگ عمومی ، خانه سینما و سازمان در مرحله جنینی سینما حل و فصل شود.
اگر طبق قانون عمل بشود و آنچه دقیقا در اساسنامه اولیه خانه سینما و مصوبه شورای عالی انقلاب فرهنگی وجود دارد ، نیازی به این همه گرو کشی و  تهدید ها و  قانون کشی ها نیست تصمیم هایی بگیریم  که بدون باج دادن و خوراک تهیه کردن برای آنهایی که در کمین این هیاهو هاهستند دو طرف به مطالبات  قانونی خود برسند .
مطمن باشیم در این جرگه سو گیری ها برخی «هنرمند نماهایی» که کباده هنر را به دوش می کشند و آقایان اصحاب فرهنگ، فقط هنر و هنرمندان واقعی  و مردمی که در مهد هنر می زیند دلزده و متضرر خواهند شد.
اگر اتفاق یاد شده بر پایه اساسنامه و قانون به درستی اجرا شود، مشکلی به وجود نخواهد آمد و نیازی به درگیری رسانه ای بر سر انحلال نخواهد بود. مهم آنکه انحلال یا عدم انحلال خانه سینما  دردی از تفکراتی که پای بست این سینما است درمان نمی کند، ما همه برای یک آب و خاکیم روانیست که چنین کنیم تا چنان شود.